گزارش وقایع استان ازخواست زنان اراکی برای حضور در ورزشگاه به بهانه دیدار تیم های آلومینیوم و سپاهان/عکسی از جمعه غمگین می بینم

پنجشنبه ۲۷ آبان ۹۵ شماره ۴۶۷

وقایع استان
روشنک مشتاق

سال هاست که زنان تلاش می کنند روزنه ای پیدا کنند تا از طریق آن به ورزشگاه ها راه یابند، حضور زنان در ورزشگاه ها چند سالی است که روی زبان برخی مسئولان می افتد اما هربار با مخالفت هایی جلوی آن گرفته می شود اما آیا دغدغه زنان تنها حضور در ورزشگاه هاست.زنان ایرانی نمی‌توانند تماشاچی مسابقات ورزشی در ورزشگاه ها باشند، اما هنگام برگزاری مسابقات بین المللی در ایران، پاسپورت خارجی زنان دیگر کشورها درهای ورودی ورزشگاه ها را به روی آنان می‌گشاید و زنان ایرانی همچنان پشت درها در انتظار تشویق تیم مورد علاقه‌شان می‌مانند . این در حالی است که طبق قانون‌های جهانی جلوگیری از ورود خانم ها به ورزشگاه ها ممنوع است.
در رابطه با حضور زنان در ورزشگاه ها مسئولان نظرات مختلفی را بیان کرده اند، برخی مخالف صد درصدی این حضور هستند، سردار محمدرضا نقدی، رئیس سازمان بسیج مستضعفین معتقد است:«حضور زنان در ورزشگاه‌ها فضیلتی برای زنان نیست، بلکه زن ایرانی نقش آفرینی در صحنه‌های علمی، فرهنگی، اجتماعی و عرصه‌های مهم دیگر را می خواهد.» همچنین آیت الله فاضل لنکرانی (ره) معتقدند:«اولا از نظر فقهی روشن است که نظر زن به بدن مرد حتی بدون لذت جایز نیست و ثانیا از مسائلی که اسلام روی آن تکیه فراوان دارد، عدم اختلاط زن و مرد است و ملاحظه شده است که اختلاط در جوامع غربی و متاسفانه در برخی نهادهای داخلی چه مفاسد فراوانی به دنبال داشته است.
بنابراین شرکت بانوان در مکان های عمومی ورزشی که همراه با اختلاط است به هیچ وجه جایز نیست و در این اماکن ولو مکان های خاصی برای زنان اختصاص یابد اما مفاسد اختلاط بر آن مترتب است و لازم است دولت محترم جمهوری اسلامی مکان های مستقلی را با رعایت همه ضوابط شرعی برای بانوان جهت امور ورزشی اختصاص دهد و از این جهت تبعیضی بین آنان قائل نشود.»
برخی نیز خواستار این حضور هستند و معتقدند:«شرایط برای حضور زنان در مکان های ورزشی مهیا نیست، اما حضور زنان باعث تلطیف محیط‌های ورزشی می‌شود.» این جمله را معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده بیان کرده است.
مولاوردی معتقد است :« حضور زنان در ورزشگاه در صدر مطالبات زنان قرار دارد و باید با یک نظرسنجی مورد بررسی قرار گیرد. این امر باید مدیریت شود و سازوکار لازم آن فراهم شود. به‌شکلی که موجب نگرانی جامعه متدین نباشد، در واقع ابعاد شرعی و عرفی آن نیز مد نظر قرار گیرد.»
«حضور زنان در ورزشگاه ها به عنوان تماشاچی، آری یا نه؟»برای پاسخ به این پرسش به سوال و جواب با ۵۰ شهروند در اراک پرداخته است. تا نظر ۲۵ زن و ۲۵مرد اراکی را در مورد حضور زنان در ورزشگاه ها جویا شود.
بر اساس گزارش «وقایع استان» ۷۱ درصد زنان و ۶۳ درصد مردان با حضور زنان در ورزشگاه ها موافق هستند. ۲۷ درصد معتقدند حضور زنان در ورزشگاه ها باید در کنار مردان باشد و ۷۳ درصد آنان خواستار حضور زنان در سکوی جداگانه برای تماشای مسابقات هستند.

جدول درصد موافقان و مخالفان حضور زنان در ورزشگاه به تفکیک جنسیت

مرد-۶۳ درصد موافق
مرد- ۳۷ درصد مخالف

زن- ۷۱ درصد موافق
زن- ۲۹ درصد مخالف

جدول شرایط موافقان برای حضور زنان در ورزشگاه

در سکوی جداگانه-۷۳درصد
در کنار مردان(مختلط)-۲۷ درصد

دغدغه حضور در ورزشگاه ها برای زنان جوان تر بیشتر است. سوال و جواب ها بیانگر این است که ۶۰درصد زنان ۲۰ ساله و پایین تر موافق حضور زنان در ورزشگاه ها و ۴۰ درصد از آنها مخالف هستند که این میزان در زنان بالای ۲۱ سال به ۵۸ درصد می‌رسد.

«مردان تماشاچی بودن را یاد بگیرند، زنان می آیند.» گزارش «وقایع استان» نشان می‌دهد عدم رعایت ادب در بین تماشاچیان مرد و استفاده از کلمات نامناسب اصلی ترین علت مخالفت شهروندان با حضور زنان در ورزشگاه ها است.

علت مخالفت مخالفان
عدم رعایت ادب در بین تماشاچیان مرد (عدم فرهنگ) – ۸۰ درصد
محیط نامناسب ورزشگاه ها- ۱۲ درصد
به خاطر زن بودن آنان-۶ درصد
سایر علل- ۲درصد

محسن، یک مخالف است:
«حضور زنان در ورزشگاه ها برای آنان منزلت به همراه نمی‌آورد.» او مدیر عامل یک شرکت خصوصی و کارشناس ارشد مارکتینگ است. بر روی صندلی در بانک نشسته و منتظر است تا نوبتش شود و پشت پیشخوان برود. محسن می‌گوید:«من صد در صد با حضور زنان در ورزشگاه ها به عنوان تماشاچی مخالف هستم، چون سطح فرهنگ و نحوه برخورد تماشاچیان در ایران در شان زنان ایرانی با توجه به تاکید فرهنگ ایرانی اسلامی بر قدر و منزلت بانوان نیست.»مدام به کاغذ نوبتش نگاه می کند و در حین صحبت فرم بانکی را هم پر می‌کند. او ادامه می‌دهد:« فدراسیون فوتبال با درایت و ذکاوت می‌تواند در فضای داخلی محدودیت های خاصی را برای زنان ایرانی اعمال کند تا زمانی که فرهنگ سازی درستی اعمال شود و در فضای بین‌المللی حضور آنان را آزاد کند.» محسن ۳۰ ساله است و چند سالی را در خارج از ایران زندگی کرده است، می‌گوید:« اگر زنان خارجی در مسابقه های بین المللی برگزار شده در ایران می‌توانند حضور داشته باشند و از حضور زنان ایرانی جلوگیری می‌شود، فقط برای حفظ شان و منزلت زن ایرانی است، چون بانوان ایرانی جایگاه متفاوتی نسبت به زنان دیگر کشورها دارند.»
ماندانا، یک موافق است:
با قاطعیت فراوان می‌گوید:« من صد در صد موافق حضور زنان در ورزشگاه ها هستم. فقط جنس مذکر به ورزش و رفتن به ورزشگاه علاقمند نیست، جنس مونث هم باید بتواند به ورزشگاه ها برود و با کمی جیغ و فریاد و تشویق تیم مورد علاقه اش، آدرنالین خونش را پایین بیاورد. تماشای مسابقه در ورزشگاه نوعی تفریح است و این باعث می‌شود دختران به سراغ تفریح ناسالم نروند.» او لیسانس جامعه شناسی دارد و ۲۴ ساله است:« در جامعه ای که زنان پا به پای مردان کار می‌کنند، باید حقوق آنها برابر باشد و رفتن به ورزشگاه یکی از این حقوق است. اما مشکلی وجود دارد، متاسفانه شرایط حاضر در ورزشگاه ها مناسب نیست و مردان در ورزشگاه ها همه را مورد توهین قرار می‌دهند. من اگر می‌توانستم مدتی ورود آقایان را ممنوع می‌کردم و به زنان اجازه ورود می‌دادم تا مردان فرهنگ تماشاچی بودن را از زنان یاد بگیرند.»
آریا، یک موافق است:
۳۲ ساله و مهندس گرافیک است، در مسیر روزانه‌ شرکت است. او می‌گوید:«حضور زنان در ورزشگاه ها امری طبیعی و در همه جای دنیا پدیده‌ای عادی و معمولی است و کسی درباره اش فکر نمی کند، اما در ایران به علت جدا کردن بازیکنان زن و مرد و نیز این نکته که ورزشکاران زن از داشتن تماشاچی مرد محرومند و نیز به این علت که بعد از این همه سال و دور بودن زنان تماشاچی از مسابقات و به دنبال آن تغییر ادبیات مردان تماشاچی به ادبیات ناخوشایند در هنگام مسابقه، وارد شدن زنان تماشاچی به مسابقات ورزشی کار راحتی نیست و احتیاج به یک سری مقدمات و فرهنگ سازی دارد. ورود هر دو جنس در ورزشگاه ها لازم است، حتی اگر زنان در سکوی جداگانه بنشینند. در غیر این صورت نگاه ها و تفکیک های جنسیتی روز به روز بیشتر می شود.»
محمدرضا، یک مخالف است:
«۸۰ درصد تماشاچیان مرد از فرهنگ مناسب رفتاری برخوردار نیستند» این را می گوید و شروع می کند به اتو کشیدن لباس ها. کارگر مغازه خشکشویی است، ۲۳ ساله و دیپلمه است. رضا می‌گوید:« خانوم دلت خوشه، ما که پسریم جرات رفتن به استادیوم را نداریم. حدود چهار سال پیش برای اولین بار به ورزشگاه آزادی رفتم، مسابقه پرسپولیس و استقلال بود، چند تا سکه توی سرم خورد، کیف دوستم را هم دزدیدند. این تجربه، اولین و آخرین باری بود که به ورزشگاه رفتم.»بر روی صندلی می‌نشیند، لیوان چای را بر می دارد، می نوشد و می‌گوید:«اگر هم ورود زنان به ورزشگاه ها آزاد شود، من هیچ وقت به خواهرم اجازه نمی‌دهم به ورزشگاه برود. به نظر من این اجازه ندادن به زنان برای رفتن به ورزشگاه ها برای دیدن مسابقات، به علت زن بودن آنان نیست، بلکه مقصر اصلی مردان هستند که در ورزشگاه ادب را رعایت نمی‌کنند.»
رضوان، یک مخالف است،
در اتوبوس نشسته است. وقتی از او در رابطه با حضور زنان در ورزشگاه به عنوان تماشاچی می پرسم، می‌گوید:« من ترجیح می دهم در اتاق جلوی تلویزیون بنشینم، یک ظرف تخمه جلویم بگذارم و فوتبال تماشا کنم تا این¬که بروم ورزشگاه و مدام نگران باشم کسی بخواهد به من متلک بگوید و یا زیر دست و پا له شوم. من کاملا با حضور زنان در ورزشگاه مخالف هستم، این مخالفت به علت جنس لطیف زنان نیست، بلکه به این علت است که مردان محیط ورزشگاه ها را نامناسب کرده اند، ابتدا باید فرهنگ سازی شود.» کتابش را ورق می‌زند و می‌گوید:« من هنوز آبروریزی که بعضی از فوتبال دوستان ایرانی در صفحه شخصی مسی به وجود آوردند را فراموش نکرده ام، افرادی که تحمل دیدن یک بازیکن مطرح را در تیم حریفشان ندارند، چطور می‌خواهند در ورزشگاه خود را کنترل کنند.»کتابش را می‌بندد و از جایش بلند می‌شود. رضوان به ایستگاه مقصدش نزدیک شده، با عجله می‌گوید:«من الان ۱۶ سال دارم، شاید رفتن به ورزشگاه آرزوی خیلی از هم سن و سال های من باشد اما رفتن به ورزشگاه نه الان و نه هیچ وقت دیگر دغدغه من نخواهد شد.»
علی، یک موافق است:
در سایت دانشکده نشسته و مشغول تایپ پروژه دانشگاهی‌اش است. ۲۰ ساله، دانشجوی سال دوم رشته جامعه شناسی است. علی معتقد است:«حضور زنان در همه کارهای اجتماعی در کنار مردان باعث بهبود آن فعالیت می‌شود.» عینکش را از روی صورت بر می‌دارد، دستی بر سرش می‌کشد و یک پاکت بیسکویت را تعارف می‌کند، حین خوردن ادامه می دهد:« حضور زنان در ورزشگاه ها موجب می شود مردان از این ادبیات نامناسبی که در ورزشگاه¬ها هنگام تماشای مسابقه استفاده می‌کنند، دست بردارند. برای مثال در دانشگاه هم با وجود اینکه دانشجویان از قشر تحصیلکرده هستند وقتی کلاس های دانشگاه مختلط است، ادبیات گفتاری بهتری در کلاس ایجاد می‌شود. شاید حضور زنان در ورزشگاه مردان را خجالت دهد و کمتر به ورزشکاران و تماشاچیان تیم حریف بی‌احترامی کنند.»
سارا، یک مخالف است:
«هیچ گاه دغدغه رفتن به ورزشگاه را نداشتم.» سارا مهندس صنایع و کارمند یک کارخانه است. او می‌گوید:« همیشه با دیدن دخترهایی که عاشق رفتن به ورزشگاه هستند، تعجب می‌کنم. چه اجباری است که محیط خانه را رها کنیم و به مکانی پر از استرس و هیاهو برویم که بخواهیم یک مسابقه ۹۰ دقیقه‌ای را ببینیم؟ من با رفتن زنان مخالفم. آنقدر در زندگی‌ام دغدغه دارم که هیچگاه فرصت فکر کردن به رفتن به ورزشگاه را نداشته‌ام. من الان ۳۹ سال دارم، شاید از سنم گذشته باشد که بخواهم به ورزشگاه بروم، اما وقتی جوان‌تر هم بودم، به این موضوع فکر نمی‌کردم.»
سجاد یک مخالف است.
« زنان هیچ گاه به حق خود قانع نیستند و دنبال بهانه‌ای برای اعتراض هستند.» سجاد دانشجوی رشته معارف اسلامی است و ۲۴ سال دارد. سجاد می گوید:«من با این قضیه کاملا مخالف هستم. من دلیلی نمی‌بینم که زنان به تماشای مسابقات مردان بروند. زنان می‌توانند اوقات فراغتشان را با دیدن مسابقات زنان پر کنند. همه ی این حرف ها که می‌گویند زنان باید به ورزشگاه بیایند غیر منطقی است، آیا مردان تا کنون درخواست کرده اند به دیدن مسابقات زنان بروند؟ در عین حال این امر با فرهنگ ایرانی اسلامی در تضاد است.»