روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۷ مهر ۹۵ شماره ۴۲۷
سرمقاله- نیره یوسفی راد
وقتی صحبت از روزهای سالمندی به میان می آید ترحم ها و دلسوزی های بسیاری در پی آن مطرح می شود که عمده ترین آنها پیرامون تنهایی سالمندان است. اما با توجه به زندگی انسان در جامعه مدرن نمی توان با این تنهایی مقابله کرد. انسان مدرن برای گذران زندگی گرفتاری های بسیاری را دارد که حتی نمی تواند دقایقی از روزش را به خود اختصاص دهد و متعاقبا ناخواسته سالمندان به فراموشی سپرده می شوند. پس نمی توان انتظار داشت شبیه دوره های گذشته خانواده های یک فامیل همیشه در کنار هم و سالمندانشان باشند. از طرفی سالمندی آنقدرها هم اتفاق وحشتناکی به نظر نمی رسد، اگرچه در ایران نگاهی گذرا به وضعیت و شرایط عموم سالمندان چیزی جز غم، اندوه و رنج را حاصل نمی کند. دوران سالمندی، روزهای بازنشستگی و استراحت از چندین سال کار و تلاش است و باید در آرامش، سفر، تفریح و … بگذرد. اما در ایران اوضاع کمی فرق می کند و سالمندان با حقوق بازنشستگی اندک حتی نمی توانند از پس هزینه های درمانی سنگین بیماری های دوران سالمندی برآیند چه برسد به تفریح و آسایش. نکته غمگین ماجرا اینجاست که اندوه سالمندان نه به خاطر بی توجهی از سوی فرزندان و خانواده بلکه به دلیل عدم تامین هزینه ها و حقوق بدوی بازنشستگی از سوی دولت است. شاید همین اتفاقات باعث شده است که میزان امید به زندگی در میان ایرانیان در حدود ۷۵ سال است و ایران در نیمه پایین جدول کشورهای جهان در این شاخص قرار دارد.
