چرا کاندیدا شدی؟

سه شنبه ۱۵ فروردین ۹۶
شماره ۵۵۴
*علی امیدی.روزنامه نگار
افزایش تعداد کاندیداهای شوراهای شهر و روستا در سراسر کشور به عقیده بسیاری از فعالان سیاسی و کارشناسان نشان دهنده اشتیاق زیاد به مشارکت در انتخابات است و البته همزمان عدم رشد کافی نهادهای مدنی. بررسی دقیقی ثبت نام کنندگان انتخابات شوراهای شهر و روستای استان حاکی از این است که بخش عظیمی از این افراد چهره های صرفا سیاسی بودند یا افرادی که تخصصی در زمینه مدیریت شهری ندارند. سودای رسیدن به کرسی های پارلمان شهری منجر به این شد که چهره هایی در میان ثبت نام کنندگان حضور یابند که حتی سابقه اظهارنظر درباره مدیریت شهری ندارند و یا در دوران مدیریت های خود در ادارات و سازمانها، کارنامه ناخوشایندی بجا بگذارند. ثبت نام کنندگان شامل چند دسته می شوند، یکی اعضای فعلی شورای شهر اراک، دیگری فعالان سیاسی، بخشی هم اهالی مطبوعات و رسانه و افرادی هم با سمت های مختلف دولتی و دانشگاهی برای دوره پنجم شورای شهر اراک ثبت نام نموده اند.
جالب اینجاست که بسیاری از گروه ها و افراد مدت هاست بر طبل تخصص گرایی می زنند و شعار می دهند که باید زمینه ورود متخصصین را مهیا کرد ولی بسیاری از همین گروه ها و افراد حقیقی در پی ثبت نام خود یا نمایندگان شان برای شوراها هستند. شاید در خوشبینانه ترین حالت تنها افراد انگشت شماری را بتوان در میان ثبت نامی ها پیدا نمود که امیدی برای تغییر در مدیریت شهری توسط آنها وجود داشته باشد چرا که بیشتر آنها یا پیش تر آزمون خود را پس داده اند یا بخوبی با بررسی سوابق شان می توان پی برد که چه کارنامه ای در پایان دوره چهارساله شان ارائه خواهد داد. کسانی که به شوراها می آیند باید تخصص و تجربه کافی را درکنار یک مدرک تحصیلی مرتبط با مسائل مدیریت شهری داشته باشند البته داشتن تخصص به این معنی نیست که فقط معمارها یا شهرسازها صلاحیت نمایندگی شوراها را دارند. زمانی که بحث ضرورت تخصص گرایی در شوراهای شهر پیش می‌آید مردم نباید احساس کنند یک رشته خاص از حوزه‌های فنی و مهندسی مصداق این تخصص گرایی است. بحث مدیریت شهری بسیار گسترده است که طیف وسیعی از رشته‌های علوم انسانی همچون اقتصاد، جامعه شناسی و حتی روان شناسی را در بر می‌گیرد که البته هر تخصصی باید در چارچوب ساختار فعلی مورد بررسی قرار بگیرد. باید به این نکته هم توجه نمود که شوراها محل کارآموزی یا کسب تجربه برای جوانانی که حتی کوچکترین سابقه مدیریتی ندارند نیست. افرادی که قرار است به شورا راه یابند باید افرادی از جنس خود مردم باشند نه اینکه تنها شعارهای پوپولیستی و عوام فریبانه بدهند بلکه از اکثر مشکلات مردم مطلع و مهمتر از همه برای مشکلات برنامه داشته باشند. کاندیداها باید در برنامه های خود چگونگی اداره شهر و روستا را بیان کنند و مشخص کنند که چگونه برنامه های پیشنهادی را می توانند عملیاتی نمایند. آنها باید مشخص کنند برای افزایش مشارکت همگانی در اداره شهر چه برنامه ای دارند و آیا از سرمایه اجتماعی شهروندان و شاخص های این سرمایه درک درستی دارند؟ در هر روی کاندیداها چه بصورت مستقل خود را به مردم معرفی کنند و چه در قالب لیستها و ائتلاف ها، باید به سوالات زیادی پاسخ دهند و شفاف بگویند چرا و به چه هدفی کاندیدا شده اند تا شهروندان در انتخاب های خود راحت تر متخصصان را انتخاب کنند.