دوشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۶ شماره ۷۳۶
***
وقایع استان
یاسر هویدی
***
بالاخره گویها برداشته شد و مردم اینقدر که دعاهای شان را برای لباس مجری خرج کردند، به قرعه مناسب نرسید و در گروه مرگ قرار گرفتیم. واکنش اولیه همه آهوناله از گروه سخت بود و اطمینان از اینکه حذفمان قطعی شده است. اما خب اوضاع اینطوریا هم نیست و حضور در گروه مرگ، فرصتهای زیادی را نصیب تیمهای کوچکتر میکند. کمی جدی اگر بخواهیم به این گروهبندی نگاه کنیم، یک فرصت فوقالعاده مقابل تیم ملی ایران قرار گرفته است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.قرعهکشی جام جهانی ۲۰۱۷ روسیه یکی از متفاوتترین عصر جمعهها را در ایران رقم زد. میلیونها نفر مثل عادل فردوسیپور در انتظار نوع لباس مجری زن مراسم بودند که به تنهایی میتوانست پخش یا عدم پخش مراسم را رقم بزند! اما آنچه در نهایت رخ داد همه حرف و حدیثها در مورد مجری را از خاطرهها شست و بُرد.ایران در کنار پرتغال، اسپانیا و مراکش در گروه B قرار گرفت. گروهی که حتی گری لینهکر روی استیج محل برگزاری مراسم قرعهکشی آن را «دشوارترین» گروه لقب داد و در ایران موجی از شوخی، حیرت و البته افسوس را به راه انداخت. اینکه چه بدشانسی بزرگی آوردیم و کاش به تیمهای سادهتری میخوردیم. به دلایل متعدد از اینکه در چنین گروهی قرار گرفتهایم خوشحالم.
۱- ایران به دلایل سیاسی و اقتصادی و گاه هراس مربیان شانس برگزاری دیدارهای دوستانه با تیمهای بزرگ را ندارد. پاناما، ونزوئلا، توگو و گینه بیسائو و مقدونیه و… حریفان چند سال گذشته ما بودهاند، فرصت بازی با تیمهای بزرگی چون اسپانیا و پرتغال برای همه ما یک فرصت بینظیر است. کره جنوبی ۶ بار با اسپانیا بازی کرده، عربستان سه بار، چین و ژاپن هم بازی کردهاند و ما اولینبار است با آنها روبرو میشویم!
این یک دیدار دوستانه نیست که مربیان تیمهای حریف بازیکنان اصلی را بازی ندهند یا بازیکنان اصلی تن به درگیری ندهند، بلکه یک مسابقه واقعی با کیفیت و عیار جام جهانی است. با لبخند به استقبال این هیجان بزرگ برویم.
۲- ما بهترین تیم آسیا هستیم. ایران در فوتبال دنیا حرفهای زیادی برای گفتن دارد. ما یکی از بهترین خطوط دفاعی دنیا را داریم و… این جملات را مدام بین خودمان رد و بدل میکنیم. حالا زمان خوبی برای محک خوردن بسیاری از ادعاهایمان است. عیارمان در مقابل تیمهای بزرگ دنیا سنجیده میشود و میتوانیم با حقیقت روبرو شویم. حتی اگر تلخ باشد دست کم واقعی است و آن موقع میتوانیم کیفیت بسیاری از بازیکنان و کادر فنی مان را بسنجیم.
۳- بسیاری از شبکههای تلویزیونی دنیا و خبرگزاریها قطعاً بازیهای اسپانیا و پرتغال را پوشش میدهند. چشمهای بسیاری رقابتهای این دو تیم را خواهند دید. این بهترین شانس برای بازیکنان ماست تا بتوانند با نمایشی خوب لژیونر شوند. بازی با پاناما و پرو و صربستان و… جز برای مردم این کشورها جذابیت فوق العادهای ندارد. بازیکنان ما باید از این قرعه استقبال کنند. یک توفیق اجباری است.
۴- جام جهانی صرفاً یکسری مسابقات فوتبال نیست. یک کارناوال بزرگ است. اینکه بخت حضور در این مسابقات را یافتهایم، لذتبخش است. از رویارویی با تیمهای بزرگ هم استقبال کنیم و یادمان نرود که بعد از پیروزی مقابل آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، شکست ۱-۰ و بازی پایاپای با آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۴ باعث شد بسیاری از مردم دنیا که خیلی فوتبالی نیستند هم با نام «ایران» آشنا شوند و تصویری ورای تبلیغاتی چون جنگ، بمب اتم و… از کشورمان پیدا کنند.
۵- وقتی عادل فردوسیپور در استودیو داشت از کار دشوار ایران با خنده و شوخی میگفت. جواد نکونام لابلای حرفهایش آرام گفت: مثل چهارسال پیش جوری حرف نزنیم که شرمندگیاش بماند! اشاره او به قرعهکشی جام جهانی ۲۰۱۴ بود که وقتی با آرژانتین همگروه شدیم برخی در تلویزیون خندیدند و گفتند «مسی» مقابل ایران میتواند آنقدر گل بزند که آقای گل مسابقات شود. اما نمایش درخشان بچههای ایران در آن دیدار خیلیها را وادار به عذرخواهی کرد. چرا امیدوار نباشیم باز هم این اتفاق بیفتد؟
۶- نیمه دوم بازی مقابل آرژانتین بهترین نمایش کارلوس کیروش با ایران بوده است. این جمله را بسیاری از منتقدان کیروش میگویند. اینکه کارلوس سالهاست نان آن یک نیمه را میخورد. نیمهای که یادآوردنش هم لذتبخش است. در آن بازی بازیکنان ایران بیش از توان فردیشان جنگیدند چرا که میدانستند دیده میشوند. این اتفاق در هنگام رویارویی پرسپولیس و استقلال مقابل تیمهای شهرستانی هم رخ میدهد. به واسطه پخش زنده بسیاری از بازیکنان که میدانند بهترین فرصت برای دیده شدن است، مقابل این دو تیم ستاره میشوند. این انگیزه را دست کم نگیریم.
۷- ما چه در گروهی شامل روسیه و اروگوئه و مصر قرار میگرفتیم چه در این گروه به اصطلاح مرگ، در هر دو صورت قهرمان جام جهانی نمیشدیم. تیمهایی مثل ایران برای کسب تجربه، دیده شدن، لذت بردن و سنجیدن کیفیت و فاصله خود با حریفان به تورنمنت جام جهانی میروند. صعود از گروهی با آن حریفان لذتبخشتر ( و در دراز مدت برای فوتبالمان مفیدتر) است یا ارائه نمایشی جسورانه مقابل تیمهای بزرگ؟ برای بزرگی، باید با بزرگان مبارزه کرد. از در پشتی وارد مهمانی شدن، افتخارآمیز نیست!
بدون اینکه به دام توقعافزایی بیسبب بیافتیم و فکر کنیم مراکش سادهترین تیم گروه است، باید با آغوش باز قرعهمان را بپذیریم و برای دیدارهای تدارکاتی و آمادهسازی روانی و جسمانی بازیکنانمان برنامه بریزیم. کارمان دشوار است اما کار ساده را همه میتوانند انجام بدهند، برویم به استقبال کار دشوار. به امید اینکه سخت بجنگیم و سرافراز از میدان بیرون بیاییم چیزی به بهار نمانده است.