نگاه «وقایع استان» به وعده های انتخاباتی کاندیداهای ریاست جمهوری ۲٫ میرسلیم/بازگشت بازاری سیاسی

یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۷۴
****
فرشته غلامی
وقایع استان
****
دادن وعده های عجیب و غریب و آنچنانی و صد البته نشدنی همواره یکی از روش های انتخاباتی در بین مردم بوده است. این روش نه تنها در کشور ما بلکه در سایر کشورها نیز یک روش بسیار رایج در انتخابات است که دست آخر آتش آن هم دامن مردم را خواهد گرفت. این روش ها در دوره های گذشته با سو استفاده از شرایط و موضوعات و معضلات به روز جامعه و در کنار تکنیک های خاص رسانه ای موفق هم بوده و باعث جمع آوری آرای عده ای و به قدرت رسیدن یک فرد شده است. اما از آنجایی برخی از این وعده ها غیر منطقی و غیر عقلانی بودند بالاخره شرایط جامعه را کن فیکون کرده و از آنچه پیش از این بوده، اوضاع را وخیم تر کرده است.
این جنس وعده ها دقیق نیستند و به راحتی صادر و سخت اجرایی می شوند. در نتیجه عاقبتی جز بالابردن توقعات مردم و سرخوردگی و بدبینی ندارد. حال آنکه وعده‌های انتخاباتی باید یک برنامه جامع وکامل از نحوه مدیریت فضای کشور در قالبی صادقانه و واقع بینانه باشد. بخش اعظمی از مردم بر اساس همین برنامه‌ها و وعده‌های انتخاباتی تصمیم می‌گیرند. حال اگر این وعده‌ها به جای شفاف ‌سازی و ترسیم برنامه ‌ها به عاملی برای جنجال انتخاباتی یا کسب آرا بدل شود، بدون آنکه پشتوانه عقلانی و مدبرانه‌ای داشته باشد، در مردم نوعی حس فریب خوردن را ایجاد می‌کند. این مسأله نه تنها موجب ریزش آرای نامزد موردنظر خواهد شد بلکه بدبینی و انزوای مردم از مشارکت در فضای سیاسی کشور را نیز به دنبال خواهد داشت. چیزی که اکنون بسیار هم در بین مردم شایع است و بسیاری از آنها بر این اعتقاد هستند که دیگر رای نمی دهم. وعده‌های انتخاباتی باید در دایره اختیارات دولت و قابل اجرا در شرایط کنونی باشد. بهتر است این وعده‌ها و برنامه‌ها به همراه اخلاق مداری و دوری گزیدن از تخریب و تخطئه رقیب انتخاباتی برای رفع مشکلات مردم به ویژه محرومان و تقویت همبستگی و وفاق باشد.
احمد توکلی، وزیر سابق کار و نماینده چهار دوره مجلس شورای اسلامی، در کانال تلگرامی خود با توجه به بحث های انتخاباتی چند روز اخیر نوشته است: نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بنا بر فرض رجل مذهبی و سیاسی، مدیر و مدبر و متقی و امین هستند. با این وجود در تبلیغات گاهی مواضعی می گیرند که در تعارض با منافع ملی و وحدت ملی است. هر حرکتی و هر وعده ای که انتظارات مردم را بالا ببرد و شکاف بین انتظارات و امکانات را افزون سازد، تهدیدی برای امنیت ملی است و هر کدامتان که پیروز شوید بلای جان خودتان خواهد شد که هزینه آن را مردم خوب و شریف ایران باید بدهند.
یکی از کاندیداهای دور دوازدهم ریاست جمهوری مصطفی میرسلیم است که به وعده های انتخاباتی نگاه کلانی دارد و گویا قرار است نقش ولایتی را در انتخابات ۹۲ بازی کند. سال ۹۲ بود که اصولگرایان ولایتی را به میدان انتخابات فرستاده بودند. این بار هم میرسلیم را به عنوان کاندیداهای ریاست جمهوری به انتخابات فرستاده اند. جالب تر اینجاست که نزدیک به سی سال در عرصه سیاست هیچ خبری ازاو نبود حال آنکه به یک باره تصمیم گرفته است تا پا در گود انتخابات بگذارد.
با این وجود علت تصمیم میرسلیم برای بازگشت به عرصه سیاسی آنهم برای بالاترین مقام اجرایی کشور سوالی است که جواب مشخصی برای آن در دست نیست. کمتر کسی است که براساس واقعیت های موجود شانسی برای پیروزی میرسلیم در انتخابات متصور باشد. دقیقا شرایطی که سال ۹۲ برای علی اکبر ولایتی وجود داشت.
مسیر این روزهای میرسلیم نیز شباهت زیادی با چهار سال قبل دارد. این روزها هم پاسخ هیچ کدام از معادلات سیاسی به میرسلیم منتهی نخواهد شد. با این وجود میرسلیم تصمیم خود را برای حضور تا پایان انتخابات گرفته و حاضر نیست از مبارزات انتخاباتی کناره‌گیری کند. این را در حاشیه ثبت نام خود در وزارت کشور هم گفت: «نیامده ام که انصراف بدهم حزب موتلفه من را نامزد کرده تا بمانم».
میرسلیم در ادامه برنامه های کلانی که هیچ گونه راهکار و برنامه ریزی را برای آن ارائه نداده است در برنامه مناظره زنده تلویزیونی به بحث حاشیه نشینی و عدم توجه به آمایش سرزمین پرداخته وگفته است عدم توجه به سیاست های آمایش سرزمینی موجب مهاجرت مردم از شهرهای کوچک به کلان شهرها شده و مشکلات متعدد اجتماعی فرهنکی و امنیتی در پی داشته است و وی چاره کار را بازگشت به سیاست های درست آمایش سرزمینی و توزیع جمعیت و استفاده صحیح از منابع آب مطرح کرده است.
اما آمایش سرزمین به توزیع متوازن و هماهنگ جغرافیای کلیه فعالیت‌های اقتصادی-اجتماعی در پهنه سرزمین نسبت به قابلیت‌ها و منابع طبیعی و انسانی را می‌گویند. از مهمترین خصوصیات برنامه آمایش سرزمین جامع نگری-کیفیت و سازماندهی فضایی آن است. پایدارترین آرایشی که به سه مولفه مهم جمعیت-سرمایه-منابع طبیعی و محیطی یک منطقه یا سرزمین ختم میشودبرنامه آمایش سرزمین نامیده می‌شود.
حال آنکه دیگر نامزدهای ریاست جمهوری به نقد سخنان میرسلیم در خصوص حاشیه نشینی پرداخته اند و هاشمی طبا گفته که سرزمین ما دچار بحران شدید زیست محیطی است. زیستگاه ما در حال از بین رفتن است. اولویت اول ما باید توجه به زیستگاه و حفظ ایران باشد. نباید مسائل را بدون توجه به این اولویت بررسی کنیم. راه حل آقای میرسلیم بی توجه به این اولویت بود.
روحانی هم در واکنش به سخنان میرسلیم، حاشیه نشینی را از مشکلات امروز اکثر کشورها خواند و گفت: معمولا حاشیه نشینی دور شهرهای بزرگ است و ریشه آن به عواملی همچون بیکاری و عدم درآمد کافی برمی گردد. اگر کسی در موطن خود بخواهد زندگی کند نیازمند شغل و درآمد کافی است
قالیباف هم حاشیه نشینی را به دلیل بحران های اقتصادی خواند و از لزوم برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت سخن گفت و افزود: بخشی از محرومین و کم درآمدها همین حاشیه نشین ها هستند. او از میرسلیم خواست که برنامه کوتاه و بلند مدتش را برای مقابله با این معضل بگوید.
اسحاق جهانگیری هم حاشیه نشینی را یکی از آسیب های اصلی کشور در حاشیه کلان شهرهای کشور خواند و گفت: باید به این مردم توجه کرد. آنها هم ایرانی هستند و باید به آنها توجه کرد. مهمترین کار این است که آنها را باید دید. خوشبختانه در دولت یازدهم با تشکیل شورای بازآفرینی محافل سکونتی مردم، به این موضوع به طور جدی رسیدگی کرده و همه آنها را بیمه کرده و مراکز درمانی برای آنها ایجاد شد. جوانان محروم این مناطق شناسایی شده و برایشان برنامه آموزشی طراحی شد.
ابراهیم رییسی هم به نقد میرسلیم پرداخت و گفت: ۱۱ میلیون حاشیه نشین در سال ۹۲ داشتیم و الان آمار دقیقی در این باره نداریم. دلایلی همچون کم آبی برای حاشیه نشینی و … فرع قضیه است. باید برای آنها کارهایی همچون بهسازی داشته باشیم و نظام شهری را در آنجا سامان دهی کنیم. آموزش، بهداشت و مسائل آنان را باید به صورت جدی بررسی کنیم. تثبیت مالکیت هم مهم است. حاشیه نشین های مشهد دچار این مشکل هستند که نمی دانند خانه مال آنها هست یا نه.
با گذشت زمان و نزدیک شدن به ۲۹اردیبهشت ماه، حساسیت های انتخاباتی روز به روز بیشتر می شود و بگو مگوهای تبلیغاتی کاندیداها همیشه این سوال را در ذهن مردم و جامعه مخاطب بوجود می آورد که چه کسی راست می گوید و چه کسی فضای تبلیغات و مناظره ها را به سمت تخریب سایر نامزدهای انتخاباتی می برد و کدام یک از آنها وعده های پوچ می دهند و بدون هیچ راهکاری و صرفا یک برنامه کلی که حرف زدن درخصوص آن به راحتی آب خوردن است و عمل به آن، آن هم در این اوضاع نابه سامان کشورمان، کمی دور از ذهن و عوام فریبی است.