نگاه وقایع استان به مسیر زندگی در روزهای سالمندی /پیاده روهای غمگین

چهارشنبه ۷ مهر ۹۵ شماره ۴۲۷

وقایع استان- روشنک مشتاق

طبق سرشماری سال ۱۳۹۰، هشت درصد جمعیت کشور سالمند بوده‌اند و در این سال، در مجموع در کشور ۸۹ هزار سالمند ۷۵ سال به بالا وجود دارد. در سرشماری سال ۹۰ کل جمعیت استان مرکزی یک میلیون و ۴۱۳ هزار و ۹۵۹ نفر بوده است که از این تعداد ۱۴۱ هزار و ۱۵۶ نفر سالمند بوده اند.
همچنین طبق گزارش خبرگزاری مهر استان مرکزی به عنوان یکی از سالمندترین استان های کشور با چالش افزایش سالمند رو به رو است که در بین شهرهای استان مرکزی، شهرستان تفرش سالخورده ترین شهر استان است.
بر اساس گزارش سرشماری سال ۹۰ نسبت درصد جمعیت سالمند به کل جمعیت استـان ۹/۹۸ درصد است که باتوجه به این نسبت، مسئولان باید امکانات و سرمایه را برای رفاه حال سالمندان اختصاص دهند. باتوجه به گزارش مرکز آمار که نشان می دهد درحال حاضر بیش از ۷۰ درصد جمعیت کشور بین ۱۵ تا ۶۵ سال یعنی در سن فعالیت قرار دارند و جامعه ما در یک پنجره جمعیتی قرار گرفته است، مسئولان باید از این فرصت طلایی استفاده کنند و شرایط را برای سالمندان حاضر و همچنین نسل جوان امروز که درآینده سالمند می شوند، فراهم کنند. به عبارت دیگر در شهرهایی که نسبت جمعیت سالمند رو به افزایش است باید امکانات و شرایط لازم برای رفاه حال شهروندان فراهم شود و مراکز درمانی، تفریحی برای سالمندان ایجاد شــود تا ساعاتی از روز را در کنـــار هم بگذراننــد و تنهایی خود را تسکین دهند.
***
این هفته “وقایع استان” با ۴۰ پیرزن و پیرمرد بالای ۶۰ سال که ۲۰ نفر از آنان زن و ۲۰ نفر مرد بودند، در رابطه با مسائل، مشکلات و دغدغه های سالمندی صحبت کرده است.
در گفت و گو با ۴۰ سالمند شهر اراک نتایج جالبی به دست آمد. در رابطه با ساختار و امکانات رفاهی شهر اراک برای سالمندان، ۵۸ درصد از زنان و ۸۶ درصد از مردان که در گفت و گو شرکت کردند، از امکانات رفاهی شهر ناراضی بودند. مردان سالمند کمبود امکانات رفاهی، درآمد پایین بازنشستگی و مجبور شدن به استخدام مجدد برای تامین معاش، آلودگی هوا و نبود مراکز درمانی مخصوص سالمندان را به ترتیب مهم ترین علت نارضایتی عنوان کردند اما زنان سالمند نبود پارک و مراکزی که بتوانند با همسن و سال های خود بیشتر آشنا شوند و نبود مراکز درمانی مخصوص سالمندان را مهم ترین علل نارضایتی خود از امکــانات رفــاهی شهر بیان کردند.
۴۰ سالمندی که با “وقایع” به گفت و گو نشستند مهم ترین خواسته اشان از مسئولان را ایجاد مرکز درمانی و رفاهی مخصوص سالمندان با هزینه های ارزان عنوان کردند.
۴۰ سالمند اراکی در پاسخ به این سوال که “مهم ترین دغدغه روانی و اجتماعی سالمندان چیست؟” تنهایی را مهم ترین دغدغه می دانند همچنین ۳۰ درصد دیدن فوت دوستان و همسر، ۶ درصد دوری از فرزندان، ۷ درصد محدود شدن روابط اجتماعی با دیگران، ۵ درصد عدم رعایت حرمت ها را مهم ترین دغدغه روانی و اجتماعی زندگی خــود ذکر کرده اند.

مهم ترین دغدغه روانی و اجتماعی سالمندان ۵۰درصد
تنهایی ۵۰درصد
دیدن فوت دوستان و همسر ۳۰درصد
دوری از فرزندان ۶درصد
محدود شدن روابط اجتماعی با دیگران دراثر بازنشسته شدن ۷درصد
عدم رعایت احترام و حرمت آنان از سوی دیگران ۵درصد
سایر ۲درصد

مهم ترین دغدغه اقتصادی سالمندان شهر اراک، هزینه های بالای درمانی و پزشکی است که معتقدند با پایین بودن حقوق بازنشستگی هزینه درمان برای آنها بسیار بالاست.

مهم ترین دغدغه اقتصادی سالمندان
اشتغال مجدد به علت درآمد محدود ۴۳درصد
نحوه اسکان(خانه سالمندان) ۱درصد
هزینه های درمانی و پزشکی ۵۲درصد
سایر ۴درصد

مهم ترین مشکلات مردان سالمند شهر اراک که با “وقایع” گفت و گو کردند، مشکلات اقتصادی و بعد از آن پزشکی است امــا زنان سالمند مشکلات اجتماعی و عاطفی را عذاب آورترین مشکل بیــان می دانند.

مشکلات زنان سالمند مردان سالمند
اقتصادی ۱۵درصد ۶۰درصد
پزشکی ۳۲درصد ۲۵درصد
اجتماعی و عاطفی ۵۳درصد ۱۵درصد

پارک
صدای خنده اشان فضای پارک را پر کرده است، از خاطرات جوانی شان می گویند. دوران سربازی، زمان ازدواج، بچه دار شدن و پدر شدنشان… خاطراتشان برای سال ها قبل است. هیچ کدام از زمان حالشان چیزی نمیگوید. وقتی در مورد رضایتشان از سالمندی می پرسم، احمد آقا که از همه مسن تر است. دستانش حکایت از یک عمر رنج و زحمت دارد. با صدایی که از دستانش هم لرزان تر است می گوید:” استراحتم همین یک ساعتی است که به پارک می آیم ، باقی ساعت روز در مغازه ام کار می کنم، هنوز یک دختر دم بخت در خانه دارم و باید خرج دانشگاه آزادش را بدهم. کاش جوانـی بـــر می گشت، جوانی ام را به پای بچه هایم نمی ریختم که الان ماهی یک بار هم با التماس مادرشان به ما سر نمی زنند.”
بیمارستان ولیعصر
سیمین خانوم ۷۸ ساله با دخترش برای پانسمان دستش آمده است، قند دارد و با یک بریدگی دستش عفونت کرده، اشک هایش ریز ریز قل می خورد و در چین و چروک صورتش می نشیند.دخترش مدام به ساعتش نگاه می کند و در سالن راه می رود تا زمان ویزیت شود. سیمین خانوم نگاهی به دخترش می اندازد و می گوید:” مثل همیشه عجله دارد، برای همه جز مادرشان وقت دارند. تا زمانی که جوانی احترام داری، پیر که میشوی برای دکتر رفتن باید التماس بچه ها بکنی. اگر چند روز زودتر آمده بودم، دستم عفونت نمی کرد. نوبتش می شود و دخترش زیر بغلش را می گیرد و به داخل اتاق دکتر می روند.
عصمت ۶۸ ساله در سالن انتظار نشسته است، می گوید:” سالمندی زمانی خوب است که مونس و همدم خوب داشته باشی. خدا رو شکر من و همسرم زندگی خوبی داریم. تنها دلخوشی من عصر هاست که نوه هایم به دیدنم می آیند، نگه داشتن آنها لذت بخش ترین کار دنیاست. در همین زمان سیمین خانوم از اتاق دکتر بیرون می آید، او باید دستش را جراحی و انگشتش را قطع کند. در این شهر شلوغ، چشمانی که انتظار یک لحظه دیدن فرزندانشان را می کشد، زیاد است. جدای از ناتوانی ها و ازکارافتادگی های دوره سالمندی آنچه که دل و دیده را می سوزاند، بی مهری و بی توجهی فرزندانی است که سال ها عمر و جوانی خود را صرف آنها کرده اند و امروز دریغ از دست نوازشی که قلب والدین را به حضورشان تسلی بخشد.