پنجشنبه ۲ آذر ۹۶ شماره ۷۲۸
وقایع استان: زلزله کرمانشاه علاوه بر ناراحتی و مصیبتی که با خود به همراه داشت به وضـوح نشـان داد کـه در بخش های مهمی چون مدیریت بحران با چه کمبودهایی رو به رو هستیم. یکی از این موارد را می توان کمبود نیروی زن در امدادگری و اورژانس عنوان کرد. هر چند در جامعه ما زنان سعی کرده اند تا جایگاه خود را ارتقا دهند؛ ولی همچنان در حوزه مشاغلی چون امدادگری در جمعیت هلال احمر، اورژانس و آتش نشانی محدودیتی برای این قشر وجود دارد در حالیکه آموزش و حضور بیشتر آن ها در مواقع اضطراری و حوادث ضروری است. هم اکنون در کشور ما با توجه به نگاه های حاکم در جامعه، موانع، مسائل شرعی و .. امدادگری بیشتر حرفه ای مردانه محسوب می شود در حالیکه در حوادث با گستره وسیعی چون زلزله تعداد زیادی از آسیب دیدگان زن هستند حضور یک امدادگر یا نیروی اورژانس زن برای آن ها مفیدتر است. هر چند در زمان امدادگری تفکیک جنسیتی نمی تواند معنا داشته باشد زیرا اولویت نجات افراد است؛ ولی به دلیل نگاه های سنتی و شرعی خصوصا در جوامع محلی همچنان شرم بر واقع غلبه دارد و این ضرورت تربیت امدادگر زن را بیشتر می کند. نمونه ای کوچکی که می تواند کمبود نیروهای زن و ضرورت حضورشان در مناطق زلزله زده را آشکارتر کند زمانی است که اقلام و نیازهای زنان از جمله نوار بهداشتی از سوی امدادگران مرد توزیع می شود و دیده شده که شرم و خجالت مانع از دریافت این اقلام از امدادگر مرد می شد. البته مساله تنها این نیست بعد روانی ماجرا نیز بسیار مهم است و قطعا حضور مددکاران و اورژانس روانی نیز در این مواقع بسیار ضروری است. زنان بعد از وقایع اینچنینی دچار ناامنی هایی می شوند و بی شک ترجیح می دهند تا با مشاوران و مددکاران زن در این خصوص گفتگو داشته باشند. شاید یکی از مواردی که موجب عدم رغبت حضور امدادگران زن در هلال احمر و اورژانس می شود مساله تفکیک جنسیتی است. یعنی اینکه تنها امدادرسانی زنان باید برای زنان باشد و همین محدودیت هایی را در انجام کار برای آن ها ایجاد می کند.
روز گذشته بود که جمال سوسفی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، تاکید کرده بود: عدم وجود نیروی زن در پایگاههای اورژانس یکی از مشکلاتی است که در اورژانس با آن مواجه هستیم و این کمبود در شرایطی که، با تعداد زیادی از مصدومان زن روبرو شویم، بیشتر خود را نشان میدهد.
چندی پیش معاون برنامهریزی و آموزشهای تخصصی سازمان امداد و نجات کشور در خصوص استفاده از بانوان در بخش های مختلف امداد و نجات خصوصا در اورژانس های جاده ای گفته بود: برای بعضی از استانها مهم است که تیم جستوجو و نجات بینشهری (جادهای) خواهران داشته باشند. اگر استانی تشخیص دهد که نیاز دارد مجوز لازم از سوی سازمان داده میشود و کلاسهای آموزشی هم برگزار خواهد شد. در صورت تامین شرایط لازم برای ورود زنان به پایگاههای امدادی بعضی از استانها میتوانند اقدام کنند.
احمد سلطانی افزود: البته هماکنون برای حضور بیست و چهار ساعته زنان در پایگاهها محدودیتهایی وجود دارد و فقط از اعضا و امدادگران زن در برنامههای امداد نوروزی کمک گرفته میشود. ببینید، وقتی یک نفر را به پایگاه اعزام میکنیم که نیاز باشد هنگامی که در طول سال حضور یک نجاتگر زن برای کمکرسانی در جاده احساس نمیشود، لزومی ندارد که یک زن به پایگاههای امدادجادهای برود.
وی اضافه می کند: در برخی از استانها در بعضی از مناسبتها که میزان تردد خودروها و بهدنبال آن، تصادفات رانندگی زیاد میشود، امکان دارد به زنان آسیب بیشتری وارد شود در اینجا از منظر فرهنگی لازم است که نجاتگر زن به یک مصدوم زن کمکهای اولیه ارائه کند، بنابراین مجوز لازم برای حضور زنان امدادگر داده میشود. تنها در این صورت است که نجاتگران زن اجازه ورود به پایگاه را دارند.
سلطانی تصریح کرده بود: در سوانح بزرگ مانند سیل و زلزله مدت زمان عملیات و تعداد آسیبدیدگان هم بیشتر است.
جمعیت زیادی از آسیبدیدگان زن هستند. بهطور طبیعی نیاز داریم امدادگر زن در صحنه عملیات داشته باشیم، اما در حوادث روزمره که امکان بروز تصادف دو یا سه مورد است لزومی ندارد که از امدادگر زن برای انجام امدادرسانی کمک بگیریم. زنان میتوانند در تیمهای حمایت روانی، اسکان، تغذیه، مستندسازی، پشتیبانی عملیات، ارزیابی، آوار و کوهستان حضور داشته باشند.
با توجه به اهمیت حضور نیروهای امدادگر و مددکار زن در مناطق زلزله زده و حمایت های روانی شان در اقدامی تیم حمایت روانی بانوان استان مرکزی موسوم به تیم سحر (سامانه حمایت روانی) به مناطق زلزله زده عازم شدند.
مدیر عامل جمعیت هلال احمر استان مرکزی در این خصوص گفت: این تیم دومین تیم تخصصی اعزامی از استان مرکزی است که شامل ۱۴کارشناس آموزش دیده و متخصص است
محمد محمدی ادامه داد: این تیم در جهت تامین روحیه بازماندگان و آسیب دیگان حادثه ناگوار زلزله کرمانشاه به منطقه اعزام می شود. گروه هدف این تیم افراد کهنسال، زنان ،کودکان و خانواده هایی می باشند که دچار غم یا مصیبت از دست دادن افراد خانواده و عزیزانشان هستند.