نگاهی به تاثیر سریال ها و فیلم ها در توسعه گردشگری به بهانه ساخت سریالی در روستای انجدان/لوکیشن های کارآفرین

یکشنبه ۲۲ مرداد ۹۶  شماره ۶۵۳

***

وقایع استان

سمیه انصاری فر

***

هر سال تعداد زیادی سریال در تلویزیون ساخته می شود؛ سریال هایی که درونمایه تکراری و فضای کلیشه ای آن مخاطب را از تلویزیون نا امید و به شبکه های برون مرزی و سریال هایی که از قضا همیشه تهدید محسوب می شوند، سوق می دهد.
شاید آپارتمانی شدن یکی از آسیب های سریال های کنونی باشد. سریال هایی با فیلمنامه ها و شخصیت های تکراری و قاب های متداول تلویزیون و خالی از هرگونه خلاقیت، شاید این توجیه قابل قبول باشد که ساخت سریال های آپارتمانی با توجه به نوع زندگی و دلمشغولی های کنونی مردم در جامعه طبیعی است؛ ولی مساله این است که آیا هر کارگردان نباید آن را متفاوت به تصویر بکشد؟دقیقا همینجا پاشنه آشیل سریال سازی در تلویزیون است، بودجه هایی که هزینه می شوند؛ ولی خروجی آن ها مخاطب را پای تلویزیون نمی نشاند.
مساله دیگر این است که شیوع ساخت سریال هایی از این دست امکان و اعتباری برای ساخت سریال ها در حوزه های تاریخی و غیر شهری را کمتر کرده است، سریال هایی که در گذشته شاهد تولید آن ها بودیم و اتفاقا از اقبال خوبی در میان مردم برخوردار بودند. سریال های تاریخی مذهبی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، یوسف پیامبر و…، سریال های تاریخی که به مسائل و اتفاق های معاصر کشور می پردازد چون هزار دستان، امیرکبیر، کیف انگلیسی، در چشم باد و… یا سریال هایی که قصه آن در یکی از شهرها و روستاها می گذرد و در کنار معرفی آداب و رسوم آن منطقه در زیر متن خود بخشی از شرایط تاریخی، فرهنگی و اجتماعی کشور را نیز بازگو می کنند نمونه هایی چون روزی روزگاری، پس از باران و… که می توان به آن ها نام سریال های روستایی یا غیر شهری داد.
متاسفانه در دهه اخیر کمتر شاهد ساخت سریال هایی با این فضا بوده ایم در حالی که فضای های روستایی، بومی و محلی ظرفیت ویژه ای در قصه پردازی و دور شدن از فضای خاکستری شهری دارد و حتی مخاطب خسته را می تواند به دلیل همین ویژگی پای سریال بنشاند. هم اکنون شیوع ساخت سریال های آپارتمانی حتی به مراکز استان ها نیز سرایت کرده است و بیشتر مراکز استان ها که یکی از اهدافشان ساخت برنامه هایی با موضوع معرفی آداب و رسوم و منطقه شان است نیز به آن رو آورده اند. نمونه هایی که اغلب از سریال های ضعیف شبکه های سراسری نیز ضعیف تر هستند. به عنوان مثال می توان سریال« قصه های یاسین» تولید شبکه آفتاب را نام برد. در حالیکه استان مرکزی دارای پتانسیل های تاریخی، باستانی، فرهنگی و هنری و آداب و رسومی است که می تواند دستمایه ساخت برنامه ها از جمله سریال ها باشد و فضا را برای معرفی بیشتر استان فراهم کند.
شاید برای بسیاری از ما ساخت سریال و فیلم تنها یک امکان برای سرگرمی و در نهایت دریافت برخی پیام ها باشد؛ ولی مطمئنا تا کنون به ظرفیت گردشگری آن ها نیندیشیده ایم. در صورتیکه یکی از بهترین ابزار برای معرفی مناطق گردشگری و حتی آداب آن است. این را به راحتی می توان از تصویری که از کشورهای غربی در ذهن ما هست فهمید، برای اکثر ما تصویری که از کشورهای اروپایی و آمریکایی وجود دارد آن چیزی است که در فیلم ها و سریال ها دیده ایم و شاید همین فیلم ها و برخی مناظر آن تعیین کننده مقصد گردشگری ما در سفر به نقاط مختلف باشد و نشان دهنده تاثیر این مساله در توسعه گردشگری است.
کشور ما سرشار از پتانسیل های طبیعی، تاریخی و اقلیمی است که ممکن است در فیلم ها و سریال هایی که برخی را نام بردیم دیده باشیم این دقیقا یک تبلیغ گردشگری و معرفی نیز است. لوکیشن فیلم‌ها و سریال‌های معروف ایرانی در چند دهه اخیر، می‌تواند گردشگران و علاقمندان داخلی و بین المللی را به سمت مکان‌های فیلمبرداری هدایت کند. هدایتی که فرصت‌سازی بهینه‌ای برای تعامل سینما با گردشگری در ایران را سبب خواهد شد. این مکان‌های فیلمبرداری، می تواند زمینه جذب مخاطبان زیادی را برای بازدید از مکان‌های فیلمبرداری فراهم کند تا تورهای گردشگری فیلم و سریال ایرانی، گردشگران را به نقاط مختلف کشور ببرد.
خیلی‌ها دوست دارند لوکیشن‌های طبیعی فیلم و سریال‌ها را در قالب تورهای یک یا چند روزه بازدید کرده و یادآور دیالوگ‌ها و روایت‌های تلخ و شیرین آن‌ها باشند.
همانطور که گفته شد سریال سازی غیر شهری خیلی مورد توجه نیست و البته بیشتر این کم کاری را نبود بودجه مناسب برای ساخت این نوع سریال ها عنوان می کنند؛ اما در کنار این همه انتقاد و بی توجهی یک گروه فیلمسازی تصمیم به این کار گرفته اند و در حال تدارک سریالی در یکی از روستاهای زیبای استان مرکزی هستند تا با نگاه تازه به معرفی این روستا و قابلیت های آن بپردازند. و همچنین در کنار قاب بندی های بکر و زیبا مسائلی را طرح می کند تا مخاطب را به حضور در آن روستا ترغیب کند.
این مجموعه کمدی به نویسندگی مهسا ایبگی و عباس غلامی و کارگردانی عباس غلامی کار فیلمبرداری خود در روستا انجدان را به زودی آغاز خواهد کرد. انجدان یکی از مناطق ویژه گردشگری استان با قدمتی هزار ساله است و به گواه دست اندرکاران این سریال گروه یکی از بهترین مناطق طبیعی و فرهنگی است. ساخت این سریال قطعا فرصتی است تا علاوه بر پرداخت به اشتغال در روستاها، تشویق به کار آفرینی و ممانعت از مهاجرت اهالی آن، آداب و رسوم و مناطق طبیعی و تاریخی آن را به مخاطبی که شاید کمتر نام این روستا را شنیده است، ترغیب کند.
به گزارش وقایع استان، عباس غلامی کارگردان این مجموعه تلویزیونی در اینباره گفت: با توجه به اهمیت بحث اقتصاد مقاومتی و اشتغال زایی که توانمندی روستا ها و جلوگیری از مهاجرت یکی از شاخصه های آن است ما تصمیم به معرفی یک روستای آرمانی گرفته ایم.
وی افزود: نشان دادن یک روستای آرمانی با شرایط گفته شده می تواند یک الگو برای مردم و مسئولان باشد که حتی می تواند فضای اشتغالزایی نه تنها برای روستاییان بلکه برای اهالی شهرها نیز فراهم کند.
غلامی با تاکید بر اینکه به تصویر کشیدن ظرفیت های شغلی آن و همچنین ایجاد فضای امید برای اهالی از دیگر اهداف ساخت این سریال است، اضافه کرد: مساله مهاجرت از روستاها به شهرها هم اکنون یک چالش جدی است و هدف دیگر ما تبلیغ و معرفی این روستا و ظرفیت هایش است تا مردم گرایش به روستا پیدا کرده و از طبیعت بکر آن بهره ببرند و همچنین مردم آن نیز ترغیب به ماندن و کارآفرینی داشته باشند.
وی تصریح کرد: گروه ما روستاها و مناطق مختلفی را برای لوکیشن این سریال بررسی کردند و در نهایت روستای انجدان را انتخاب کردیم زیرا دارای قاب های بسیار زیبایی است که حتی ساکنان آن نیز باور ندارند که این ها تصاویر از روستای خودشان است.
کارگردان این مجموعه تلویزیونی گفت: قسمت‌هایی در بافت روستایی انجدان وجود دارد که حتی روستاییان از آن بی‌خبر هستند و امیدواریم بتوانیم بافت‌های ناشناخته این روستا را به قاب تصویر کشیده تا اهالی این روستا آن را به عنوان روستای گردشگری نیز مورد توجه قرار دهند.
غلامی ادامه داد: بنابراین ما تصمیم گرفتیم جای استفاده تک شات از این فضاها با کمک قصه و هنرمندان خوب فیلم و تلویزیون آن ها را تبدیل به دو شات کنیم تا این فضا بیشتر دیده شود.
وی در خصوص اینکه تعداد بازیگران این سریال بالا است، اظهار کرد: در این سریال قهرمان نداریم و قهرمان اصلی روستا و اهالی آن هستند که فضای بکر و اشتغال روستا که محور اصلی سریال است را رقم می زنند.
غلامی ادامه داد: تمام تلاش ما این است که نشان دهیم چطور می تواند فضای سنتی روستایی در کنار تکنولوژی همزیستی داشته باشد و نمونه موفق آن که در این روستا نیز اتفاق افتاده است تفکیک و تبدیل زباله ها به انرژی خورشیدی است.
وی گفت: با توجه به فراوانی آب در این روستا و همچنین اهمیت و ضرورت این ماده حیاتی در سریال به این مساله نیز پرداخته ایم و جشن شکرگزاری به همین منظور در داستان مجموعه گنجانده شده است.
غلامی بیان کرد: در این مجموعه تلاش شده است انگیزه‌های ایجاد اشتغال و کارآفرینی در مردم روستا احیا شود وقتی قابلیت های مختلف که از چشم مردم دور مانده و یا شاید بی اهمیت شده برای مردم بازنمایی شود آن ها برای ماندن در روستا انگیزه پیدا می کنند و همین مانعی برای مهاجرت است و حتی ممکن است برای آن هایی نیز که روستا را ترک کردند مهاجرت معکوس را سبب شود.
وی ادامه داد: با توجه به اهمیت اقتصاد مقاومتی و اینکه هزینه های ساخت سریال معمولا در قصه هایی از این دست بالا است و کمتر کارگردان و تهیه کننده با دنبال ان می رود. ما برای پایین آوردن هزینه ها سعی کردیم از پتانسیل لجستیکی و تدارکاتی استان مرکزی بهره ببریم و برآورد هزنیه پایینی داشته باشیم و با آن، کار را آغاز کنیم.
ین سریال که به زودی کلید خواهد خورد به سفارش معاونت روستایی، عشایری و مناطق محروم ریاست جمهوری ساخته خواهد شد.
این مجموعه درونمایه طنز دارد و در ده قسمت ۴۵ دقیقه دو اپیزودی که اپیزود اول هفت قسمت با نام خرد و کلان و اپیزود دوم با نام خانه مهر در سه قسمت به روی آنتن می رود که در فصل پاییز و در یکی از شبکه های سراسری است.
در این مجموعه بازیگرانی چون عزت‌الله رمضانی‌فر، مهدی امینی‌خواه، بهزاد خداویسی، فرهاد بشارتی، پریسا گلدوست، زهره حمیدی، فریده دریا مجد، فرج‌الله گل‌سفیدی، حسین توشه، شادی محمدی، امیر توکلیان‌پور، وحید کفراش، رضا مرادی، بهاره نیازی، فاطمه چشمه و با حضور سمیرا حسینی، نیما شاهرخ شاهی، بازیگران خردسالی چون ایمان محبی، هستی مجاوری، فاطمه اسکندری، معین‌الدین محبی، محدثه نجفی ایفای نقش خواهند کرد.
در این میان نکته ای که اشاره به آن ضروری است همکاری نهادهای مختلف در ساخت چنین مجموعه هایی است. در بحبوحه ساخت سریال های آپارتمانی ساخت سریال هایی از این دست غنیمت است و علاوه بر این راهکاری در جهت ظرفیت‌آفرینی مجددی برای رونق مناطق گردشگری غیر شهری و روستایی است. مساله ای که سرمایه گذاری و توجه ویژه به آن به دلیل مخاطب بالای تلویزیون می تواند موثرباشد، هرچند که همچنان در کشور ما تاثیر متقابل این دو یعنی فیلمسازی و گردشگری از سوی مسئولان دو طرف جدی گرفته نشده است ولی امید می رود نگاه به آن تغییر کرده و حمایتی شود.