من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم

چهارشنبه ۱۷ آذر ۹۵ شماره ۴۷۷
در سومین روز از برگزاری نمایشگاه کتاب استان و پس از حضور هوشنگ مرادی کرمانی خالق قصه های مجید، نمایشگاه میزبان یکی از شاعران و ترانه سرایان محبوب کشور بود. محمدعلی بهمنی متولد ۱۳۲۱ در دزفول با غزل‌هایی که به عقیده بسیاری وام‌دار سبک و سیاق نیما یوشیج است توانسته در میان عاشقان شعر و موسیقی جایی برای خود باز کند. نخستین شعر بهمنی در سال ۱۳۳۰، یعنی زمانی که او تنها ۹ سال داشت و به تازگی با فریدون مشیری آشنا شده بود، به چاپ رسید. شعرهای وی از همان زمان تاکنون به‌طور پراکنده در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه شعرهای مختلف و جُنگ‌ها، انتشار یافته‌است.
ترانه های وی برای خوانندگان مطرحی چون حبیب محبیان، شادمهر عقیلی، ناصر عبدالهی در یاد و خاطره همگان به یادگار مانده است. از غزل های مطرح وی غزل خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست را می توان نام برد . کتاب « من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم» نیز از جمله آثار وی می باشد.
نشست و کارگاه تخصصی شعر و ترانه با حضور وی در حاشیه برگزاری نمایشگاه کتاب استان مرکزی در اراک برگزار شد. استاد محمد علی بهمنی در این نشست که با حضور تعدادی از شاعران اراکی که در محضر استاد به شعر خوانی پرداختند، برگزار شد، اظهار کرد: در جهان شاعری وجود ندارد چون شعر وجود دارد، ما همه کاتب شعر هستیم، شاعر نیستیم.
وی ادامه داد: اگر خودمان را به ذات شعر نزدیک کنیم متوجه می شویم که این شعر است که در اندیشه، زبان و قلم ما پای می‌گذارد که آن را یادداشت کنیم.
چهره ماندگار غزل در خصوص تفاوت ترانه با شعر گفت: ترانه مخاطب خاص ندارد بلکه مخاطب ناگزیر دارد و شاید تنها یک سوم مخاطبان آن خاص باشند.
وی افزود: در ترانه برای اینکه انسان بتواند صدایش را به مخاطب‌های ناگزیر و خاص برساند بهتر است از برخی واژه ها پرهیز کند.
بهمنی ادامه داد: فرق بزرگی بین شعر و ترانه هست، شعر آن چیزی نیست که شاعر می گوید بلکه شعر آن است که بعد از شنیدن برای مخاطب تجزیه و تحلیل می‌شود.
وی پیرامون نحوه خوانش و قرائت اشعار عنوان کرد: شناخت موسیقی شعر به اجرای درست آن بسیار کمک می کند. استاد بهمنی گفت: شاعران از نام قالب شعری پرهیز کنند چون هنر اصلا قالب پذیر نیست و با شعر هم صد در صد معنا ندارد، بهتر است بگویم شکل غزل، شکل آزاد و …
وی بعد از قرائت و خوانش اشعار تعدادی از شاعران اراکی عنوان کرد: با فرزندان شعر اراک ناآشنا نیستم و گاهی برای شعرهای این جا دلتنگ می شوم. استاد بهمنی در ادامه با بیان اینکه متاسفانه شعرهای خوب در کشور ما کمتر شنیده می شود، گفت: یکی از دغدغه های من این است که به شهرهای دیگر بروم و شعرهای شاعران این شهرها را گوش دهم تا از آنها انرژی بگیرم.
وی افزود: به باور من نه تنها فرزندان اینجا بلکه فرزندان جای جای کشورمان در ترانه و شعر از نظر مفهوم شعریت در ترانه از شعر گذشته بهتر هستند، البته نه به این معنا که شعر گذشته خوب نبوده است بلکه این میراث گذشته ماست که ادامه ماست.