یکشنبه ۲۱ خرداد ۹۶ شماره ۶۰۶
میثم زند.کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی بازاریابی
مدیران در عرصه های متعدد، فعالیت های متنوعی را انجام می دهند. بسیــــاری از وظایف و فعالیت های مدیریت در سازمان یکسانند و بسیاری دیگر از فـــرآیندها و فعالیت های سازمانی با این که با هم شباهت دارند امـــا از لحاظ کار و ماهیت کاری تفاوت دارند. توجه به سطوح مدیریتی می تواند منجر به افزایش عملکرد مدیران و افرادی شود که زیر مجموعه آنهـا فعالیت می کنند. مدیریت در سازمانهای بزرگ معمولاً از سه سطح برخوردار است، مدیریت عملیاتی (سرپرستی)، مـــدیریت میانی و مدیریت عالی. مدیریت عملیاتی نوعی برنامه تفصیلی و کوتاهمدت است که موجب مراجعه کمتر زیردستان به مدیران جـــهت کسب تکلیف و همچنین کم کردن مراجعه مــدیران به کارکنان جهت نظارت بر عملکرد آنان میباشد. مـدیران رده عملیاتی بیشتر وقتشان را با زیردستان، مقداری از آن را با همکاران و اندک زمانی را با مافوقها یا خارج از سازمان میگذرانند. در مــدیریت میانی، مدیران میانی به طور مستقیم به مدیران رده بالا گزارش میدهند. کــارشان مدیریت بر سرپرستان است و نقش حلقه واسط را میان مدیریت عالی و مدیران عملیاتی به عهده دارند. بیشتر وقت مدیران میانی به تحلیل دادهها، آماده کردن اطلاعات برای تصمیم گیری، تبدیل تصمیمهای مدیریت به پروژههای معین اختصاص مییابد. مدیران میانی برنامه ریزیهای میان مدت نموده و برای اظهارنظر مدیریت عالی، برنامههای جامع و بلندمدت آماده مینمایند. در مدیریت عالی، استراتژیها و خط مشیهای سازمانی توسط رییس سازمان، مدیر کل و معاونین تدوین میگردد. مدیری که در نقشهای عملیاتی و میانی بوده میتواند به مدیریت عالی راه یابد. بخش اعظم کار مدیران عالی از نظر پویایی و مشـغله نظیـر کـار مـدیران عمـلیـاتـی مـیبـاشد. تصمـیمات استراتژیک، جامع و بلندمدت دراین سطح انجام میگیرد.