خانه » پیشنهاد سردبیر » محرم هم محرم های قدیم/بیرق تجمل بر کاروان عزا

محرم هم محرم های قدیم/بیرق تجمل بر کاروان عزا

گروه اجتماعی:
چادر گُل گُلی سفیدَمو سرم می اندازم و با قابلمه ای که مامان میده دستم، می دوم تا ته کوچه جلوی در خانه حاج اسد، مریم و ریحانه هم آمدند، سه تایی می ایستیم تو صفی که داره کم کم می رسه تا وسطای کوچه ، حاج خانم یه سطل بزرگ رو از زیر چادرش می ده دست خانمی که آروم کنج دیوار ایستاده، صورت خانم مشخص نیست. توی سروصدای و هیجان ما بچه ها واسه رسیدن به اول صف این صدای صلوات مَردای محله که با برداشتن در دیگ نذری بلند می شه و ما دلمون می خواد کاش زودتر می رسیدیم به جلو در و توی حیاط و دیگ هایی که به ردیف توی حیاط بودن می دیدیم.
شاید این تصویر برای آن هایی که کودکی خود را در دهه های گذشته گذرانده اند خیلی آشنا باشد، صف بلند نذری هایی که با آغاز محرم بویش بیشتر از خانه ی بزرگان محل بلند می شد، قیمه های خوشرنگ و آبگوشت های چرب…
غذاهایی که عطرش با نام حسین (ع) عجین شده بود و در دل خود بهانه ای برای همدلی و تعاون بود؛ اما به نظر می رسد دیگر مثل آن روزها خبری از نذری هایی که پر از صفا و صمیمیت بود نیست، نذری هایی که همسایگان دور هم جمع می شدند و برای پختش همدیگر را یاری می کردند. حالا دیگر هر چه می خواهند بپزند را به غذاپزی ها می دهند و بدون اینکه بوی غذایی از در خانه ها بلند شود، دیگ های بزرگ به در خانه می آیند و در ظرف های آماده بسته بندی شده و به دست مردم داده می شود.
این روزها انگار دیگر بچه ها مثل زمان ما علاقه ای ندارند که پشت در خانه ها با قابلمه و کاسه بایستند تا نوبتشان برسد، حالا دیگر نذری ها شکل و شمایل جدیدی پیدا کرده است از محدوده چند غذای سنتی ایرانی خارج شده و در لیست غذاهای نذری از پیتزا تا میگو سوخاری دیده می شود، نذری هایی با هزینه های بالا که به نظر می رسد خیلی با هدف اطعام عزاداران حسینی پخت نمی شوند و در پس آن نگاهی دیگر پنهان است.
نذری ها این روزها بیشتر جنبه خودنمایی دارد و تجمل گرایی و چشم و هم چشمی انگار در فرهنگ نذری دادن جامعه رخنه کرده است، حالا هرکسی می خواهد نذری اش چرب تر از نذری آن یکی باشد و آپشن های موجود در نذری اش بیشتر از همسایه یا اقوامش باشد.
البته نذری این روزها کارکرد دیگری دارد، که این کارکرد خیلی ناآشنا نیست، به یکباره در شب های محرم و عزاداری دوستانی که برنامه های خاصی برای آینده و انتخاب در جایگاه ویژه دارند، شروع به پخش نذری های انتخاباتی در گستره بالا می کنند.
بی شک این نگاه به یک فرهنگ و سنت مذهبی آسیبی جدی به نظر می آید و نذری ها آنقدر رنگ ریا، تجمل و ریخت و پاش گرفته که به نظر می آید نام بانی اصلی آن فراموش شده است.
البته در این میان نباید از اتفاق های خوبی که در مورد نذری در پاره ای از موارد دیده می شود، گذشت. اقداماتی که می تواند نذری را از میان خانه های پر از زرق و برق و از سفره های رنگین و رقابت های سیاسی به دل کوچه پس کوچه های بدون چراغ شهر ببرد، جاهایی که شاید دغدغه ای جز یک لقمه نان نباشد. توزیع غذای نذری در میان کارتن خواب ها، یکی از این طرح های خوب است، که امید می رود با فرهنگ سازی در جامعه نقش پررنگ تری به خود بگیرد.
در این میان نذرهایی مانند نذر اهدای خون و نذرهای فرهنگی که در آن فرد نذر کننده، کاری فکری، خلاقانه، فرهنگی یا تخصصی را برای دیگران انجام می دهد، اتفاق های خوبی در این حوزه است، نذرهایی که می تواند در مسیر فرهنگ سازی و کمک به نیازمندان هزینه شود و جامعه را از نیت اصلی که اکرام عزاداران حسینی و ائمه (ع) است، دور نکند.
نذری ای که وسیله ای برای وحدت مسلمانان و آئین و سنتی دیرینه و پسندیده در میان اکثر مسلمانان و به خصوص شیعیان دنیاست. پس کاش حواسمان به بهترین غذای دنیا باشد.

یکشنبه ۳ آبان ۱۳۹۴     شماره ۳۱۳

گروه اجتماعی- وقایع استان

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*

bigtheme
Designed & Developed by: Sepanta Group Team.