ذبح اخلاق در سیاست

پنجشنبه ۵ اسفند ۹۵ شماره ۵۳۸
علی امیدی.روزنامه نگار
چیزی از میدان جنگ کم ندارد، همه مسلح هستند و تا می توانند به یکدیگر ضربه می زنند. انگار نه انگار که قرار است بزودی در یک میدان در کنار هم روبروی یک حریف مشترک بجنگند. با وجود تمام اشتراکاتی که دارند برای انتخاب اصلح ترین ها باید رقابت های درون گروهی هم داشته باشند. البته رقابتی سالم و بدور از بی اخلاقی؛ اما رقابت که شروع می شود تهمت زدن ها، دروغ گفتن ها و تخریب ها یکی پس از دیگری روانه می شود. جالب اینجاست آنکه خود را بزرگتر و باتجربه تر می داند بیش از سایرین شروع به تخریب و تهمت زدن می کند. تهدید هم که جای خود را دارد، نیاز شود یک شهر را علیه یک فرد بسیج می کنند تا به منافع شخصی خودشان برسند، مصالح مردم را قربانی چیزهایی می کنند که جایی در میان دغدغه های بسیار مردم ندارد. فضای سیاه سیاست در ایران در استان ما هم وجود دارد. اختلافات تنها و تنها برای پول است و مال و منال. شکی نیست که اکثر ادعاهایی که می شود بی اساس است؛ ادعای اینکه هدف اعتلای کشور است، ادعای اینکه هدف توسعه اصلاح طلبی است و یا حتی اصولگرایی. همه بدنبال یک چیز هستند؛ و آن هم منافع شخصی است. سالهاست که در جریان اصلاح طلبی در استان شاهد حضور گروهی هستیم که مدعی بوده اند تماما پیروز میادین انتخابات بوده و در جهت اعتلای اصلاح طلبی گام برداشته اند. فقط کافی است نیم نگاهی به حواشی داشته باشیم تا ببینیم که همه این ادعاها دروغ است. وقتی اخلاق جایگاهی در میان ما ندارد، وقتی که حاضر نیستیم به خرد جمعی احترام بگذاریم و اکثریت را برای رسیدن به آنچه می خواهیم فدا می کنیم و هیچ می انگاریم، دیگر مشخص است که دعوا بر سر چیست، وقتی بزرگان ما به جای بزرگی به دنبال زدن ریشه جوانان هستند تا یک صباح بیشتر رییس بمانند مسلم است که حاضرند برای رسیدن به منفعت بیشتر چه چیزهایی را قربانی کنند. البته برخی از لیدرهای این سیاسیون بــی اخلاق چنین القا می کنند که اخلاقی کردن سیاست غیرممکن است و کسانی که این موضوع را نمی پذیرند به اشتباه وارد گود سیاست شده اند، اما به باور بسیاری از علما و فضلا در دنیا غایت سیاست اخلاق است و با سیاست باید به اخلاق رسید. برخی پیونددادن سیاست و اخلاق را به ضرر اخلاق می‌دانند و معتقدند به این ترتیب اخلاق ذبح خواهد شد. متاسفانه عدم درک این موضوع که با اخلاق به فعالیت سیاسی بپردازیم یا تقوا را سرلــوحـه اعمال مان کنیم منجر به این شد که فعالان سیاسی با سابقه بالا وقتی موقعیت خود را در خطر می بینند بجای توجه به منافع حزبی تنها منافع شخصی را لحاظ کنند و برای ماندن خود در صحنه خط بطلانی روی همه چیز بکشند. واقعیت آن است که هر آنچه که اخلاق در جامعه کمرنگ تر و حلقه اش از حلقه عرصه های اجتماعی و تصمیم گیری دورتر شود نزول اعتماد اجتماعی بیشتر خواهد شد. فعالان سیاسی باید توجه کنند که با رفتارمان باعث نشویم اعتماد اجتماعی کاسته شود.