یکشنبه ۵ شهریور ۹۶ شماره ۶۶۵
علی امیدی
آیا شوراى شهرباز هم ملتهب مىشود و آبروى اراک را هدف مىگیرد؟ این سؤالى است که اکثر فعالان سیاسى و اغلب افرادى که به نحوى از انحاء تحولات شهر اراک را رصد کرده و فیلم ماجراى پرتاب قندان در یکى از جلسات شوراى شهر سوم را دیده اند، با خود زمزمه مىکنند. این ویدیوی کوتاه از زمان پخش در عین مخرب بودن، دستاوردهایى را نیز بهدنبال داشت. اولین آنها این بود که اعضا شورا التفات یافتند که انعکاس یک واکنش نابجا تا کجا کشیده خواهد شد. اما دستاورد دوم به مراتب پر اهمیتتر بود؛ در آن ویدیو فرد خاطى به وضوح قابل شناسایى است و به همین جهت این عمل نسنجیده و غیراخلاقى هرگز به پاى اصلاحطلبان (که البته در جلسه مذکور تعدادشان به انگشتان یک دست هم نمى رسید) نوشته نخواهد شد. از این دست تجارب که لزوماً معطوف به یک شخص نیست و یک جریان را ملکوک مى کند، کم نیست و یافتن آنها نیاز به زمان زیادى ندارد. غرض از یادآورى این واقعه تاریخى این بود که امروز تعداد اصلاحطلبان شوراى شهر اراک افزایش یافته است و عمل و عکس العمل اکثریت این شورا به پاى جریان اصلاحات نوشته خواهد شد. چنانکه آن رویداد شوراى سوم در کارنامه اصولگرایان نوشته شد پس نباید با اقدامات نسنجیده تیشه به ریشه اصلاحات زد. حال که اصلاح طلبان شوراى شهر اراک در برابر آزمون مهم انتخاب شهردار قرار گرفته اند دو راه پیش روى دارند. تن دادن به راى اکثریت (که البته باید همراه با نظرات کارشناسى، عقلانیت و توسعهطلبى باشد) و انتخاب فرد اصلح؛ و یا ورود به مسیر غیرعقلانى و پافشارى بر گزینههایى که همواره و در هر منصبى از آبروى اصلاحات هزینه کرده و دست آخر زمین سوخته تحویل دادهاند.