ایرج رضایی سرمربی هندبال هپکو رسما از هندبال خداحافظی کرد/شاید برای همیشه

سه شنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۶    شماره ۶۹۸

***

وقایع استان

یاسر هویدی

***

در روزهای متـمـادی بی پولی و بی صاحبی هندبال این شهر و خصوصا نماد قدیمی ورزش استان مرکزی مردی که موهایش را در روزهای سخت و نفسگیر اداره تیم هندبال هپکو سفید کرده است و ذره ذره برای روی پا ماندن این تیم آب شده بود و او کسی نیست جز ایرج رضایی، این بار و پس از شکست مقابل نماینده کازرون خیلی جدی دم از رفتن زد و به قول قدیمی ها این تو بمیری دیگر از آن تو بمیری ها نیست. صد البته رفتن جدی ایرج خان رضایی را از زاویه ای دیگر باید به فال نیک گرفت. به قول معروف آدمیزاد تا یک جایی برای یک دغدغه ای توان و تاب و تحمل دارد و یک جایی دیگر می برد و رها می کند هرچه را برای آن سالهای سال جنگیده است.
کافی بود این سالهای اخیر سری به تمرین تیم هندبال هپکو در سالن محقر این تیم در شهرصنعتی می زدید بوی نداری و فقـر این تیـم آنچنان به مشـام می رسید که دل هر ورزش دوستی به درد می آمد ولی در همین سالن وقتی عشق و علاقه پیرمرد دوست داشتنی هندبال اراک را نظاره می کردی همه چیز رنگ دیگری می گرفت.
به جرات می توان گفت اگر رضایی نبود سالها پیش رد و نشانی از این تیم هندبال هپکو بر جای نمانده بود و حالا دیگر کسی از خاطرات این تیم هم حرف نمی زد. از خط اصلی مطلب خود دور نشویم، در سطرهای بالاتر هم عنوان نمودیم از رفتن ایرج رضایی استقبال می کنیم و این عزم جدی وی را این بار به فال نیک می گیریم ولی چرا؟ چون می خواهیم این مرد عاشق بماند برای این شهر و آن همه خاطرات ریزو درشت و رنگـارنگــی که رقــم زد. می خواهیم روزی خدای ناکرده دستمان به قلم برای تیتری نرود که ایرج رضایی در کنار زمین مسابقه تیم هندبال هپکو دچار هزار جور عارضه ناشی از فشارهای عصبی شده است. دلمان می خواهد ایرج رضایی برود و ذهن و تن خسته و رنجورش را دیگر برای خانواده اش بگذارد نه برای این جسم بی جان هندبال هپکو که بیش از همیشه بوی الرحمن آن به مشام می رسد.
سالهاست خانواده او شده این تیم و درد و رنج های حاصل از نداری اش، راست و حسینی دلمان می خواهد برود دیگر پی زندگی اش و چند صباحی با آرامش برای خانواده اش وقت بگذارد. دلمان می خواهد رضایی برود تا همه بفهمیم و بدانیم عشق به ورزش و عرق و تعصب به یک تیم تا کجای وجود آدمیزاد می توانسته رخنه کند و همه ببینیم آیا هپکو را بدون نام ایرج رضایی حتی تجسم هم می توان کرد؟
برودکنج خانه اش بنشیند و به زندگی عادی اش برگردد و دیگر برای یک اعزام تیم برای مسابقات لیگ برتر سرش را پیش هرکسی برای یک اتوبوس خم نکند. ایرج رضایی برود بلکه دیگر هپکو دغدغه لباس تمرین و مسابقه نداشته باشد. رضایی خانه نشین شود که خیلی ها در این دیار بفهمند اگر هپکو مانده است از روی حکم دل مانده است و نه هر چیز دیگری. عشق مدت هاست در ورزش این مملکت بد آنتن می دهد و باید هزار جور خط و خال داشته باشی تا سراغت را بگیرند ولی ایرج رضایی خط و خالش همان شقیقه هایی است که سالها برای هندبال این شهر سفیدکرده است.
او ساده است و بی غل و غش و حالا که عطای ماندن رابه لقایش بخشیده لااقل شادمان هستیم که درنبودش خیلی مسایل روشن خواهد شد. اگر خیلی در همین اراک غریب نواز خودمان تره ای برای امثال رضایی ها خرد نمی کنیم ولی سالهاست در هندبال مملکت ایرج رضایی را یک عاشق واقعی به هنـدبــال هپکـو می شناسند.
دقیقـا اتفـاق های بزرگ زمـانـی رخ می دهد که کسی زیاد منتظر آن نیست و حالا بیش از همیشه هندبال این احساس را دارد که بایستی زین پس بدون یکی از عاشقان همیشگی خود تاب بیاورد که البته به زعم ما تابی ندارد که تن رنجورش را به دوش بکشد.
بدون رو دربایستی باید بگوییم اگر این اتفاق بصورت قطعی رخ دهد از باب سلامتی و سن و سال وی از این جدایی خرسند می شویم ولی برای هندبال هپکو نیز همچون بسکتبال و والیبال سوپر لیگی شهرداری باید به فکر مجلس ترحیم باشیم با این تفاوت که اگر هپکو بیافتد چراغ کهنه فروزان ورزش این شهرکه سالها در بی کسی ورزش اراک نام دیارمان رابر سر زبان ها می انداخت می افتد.
تفاوت بسیار است بین روزی که همه بیدار شویم و ببینیم دیگر اثری ازتیم هندبال هپکوی اراک نیست با انحلال مثلا تیم بسکتبال شهرداری اراک. هپکو عشق بود و عشق بود و عشق که عنقریب است دیگر چیزی از آن باقی نماند. داستان هندبال در اراک با تمامی ورزش ها تفاوت دارد هندبال در رگ و ریشه مردمان این شهر خانه ای استوار تر دارد تا این تیم های که می آیند و می روند و هراز گاهی حرفی و نقل و حدیثـی از آنان به میـان می آید. به زعم ما متاسفانه روزهای بسیار بدی در انتظار هندبال هپکو خواهد بود اگر رضایی پس از سال ها از این تیم برای همیشه جدا شود هرچند زندگی روی خوشی به وی نشان خواهد داد و لا اقل به خانواده برمی گردد و کمتر دغدغه و فشار عصبی راتحمل خواهد کرد.
هندبال هر چه با دوره جدید ریاست اکبر ابادی رو به تحول پیش می رود ولی هندبال هپکو بی یاور مانده و کسی به فکر درمان ریشه ای مشکلات این تیم نیست. امیدواریم که البته این امید خود را واهی می دانیم مگر آن که دستی از غیب برسد و هندبــال هپکـو را دوباره به روزهای خوب اش برگرداند.