امشب دوباره ایران

دوشنبه ۲۲ خرداد ۹۶ شماره ۶۰۷
بزرگتر و عاشق تر از آنیم که در این وانفسای تحرکات جماعتی خونخوار با تفکر ایجاد ترس و هراس، عشق همیشگی مان تیم ملی فوتبالمان را تنها بگذاریم. آن هم در چه شبی.
امشب برای فوتبال ما و ایرانی جماعت خاطره می شود. شامگاه دوشنبه ۲۲خردادماه می رود در تک تک سلول های مغز ما و می نشیند در گوشت و پوست ما.
امشب همان شبی است که برای پنجمین بار پرچم سه رنگ خاکمان را برای حضور در جام جهانی افراشته می داریم. امشب همه آن خاک خورده های استادیوم نشین، همه آن حنجره طلایی های سرما و گرمانشین دوباره جمع می شوند و دوباره فریاد ایران ایران رعشه بر اندام حریف می اندازد.
امشب فقط برای حمایت و هواداری از تیم ملی نمی رویم. امشب فقط برای جشن صعود به جام جهانی استادیوم را به دیگ جوشان تبدیل نمی کنیم. امشب از آن حماسه ها می شود که گوش بدخواهان را کر و چشمانشان را کور خواهد کرد.
استادیوم لبریز از تماشاگر آزادی در یکی از واپسین شب های بهار ۹۶ نماد عشق مردمی می شود به خاک، ایل و کشورشان و فریادی بلند برای آنها که به خیال خود این مردم عاشق را ترسانده اند.
امشب شبی است که حلاوت هزاران شب شیرین دیگری که این دیار و این مردم به خــود دیده و آفریده اند.
خیالتان خام بود و عزمتان پوچ مردم این مرز و بوم با تمام سختی ها، با تمام مطالبات بر زمین مانده هنوز وقتی اجنبی به خاکش دست می اندازد، همچون شیری چنان می غرد که لرزه بر تن عالم و آدم می اندازد. سه شب دوازده هزار نفری پرشور را در کنار تیم ملی والیبالمان بودیم که بگوییم ایرانی جماعت با ترس و وحشت بیگانه است و امشب صد هزار انگور یاقوتی یک صدا نام بلند ایران را فریاد خواهد زد.
و حیف است اگر در پایان این مقال خطاب به تیم ملی ایران نگوییم خیالمان با شما راحت شده است. چقدر ما خوبیم و چقدر آسوده خیال شده ایم. خطاب به سرمربی تیم ملی ایران بگوییم از اینکه دوباره ما را به آقای فوتبال آسیا رساندی از تو ممنونیم.
با تمام زاویه هایی که با بعضی از افکارت داریم؛ ولی الحق خوب نفس آسیا را گرفته ای. آری امشب دوباره ایران.